سایه صیدال، زندانی سیاسی، پس از مرخصی کوتاه از زندان قرچک ورامین که به‌حق باید آن را «شکنجه‌گاه قرچک» نامید ،مقاوم بیرون آمد.
او در تصویری با بازوی نوشته‌شده شکنجه گاه قرچک و چهره‌ای استوار، پیام داد که حتی قرچک با همه وحشت و شکنجه‌هایش نتوانسته او را درهم بشکند.
«هوای آزاد، هنوز بوی زخم می‌دهد.»
این تصویر، شهادتی زنده است بر جنایاتی که در زندان قرچک علیه زنان زندانی سیاسی اعمال می‌شود؛ جایی که شرایط غیرانسانی، شکنجه و تحقیر، بخشی از سیاست رسمی جمهوری اسلامی برای شکستن روح و روان زندانیان است.
