دوم آوریل هر سال، از ۱۹۶۷ میلادی، تقریبا مصادف با سالروز تولد هانس کریستین اندرسن، به نام «روز جهانی کتاب کودک» (ICBD / International Children's Book Day) جشن گرفته می‌شود تا عشق به مطالعه را به‌ویژه برای زیر ۱۸ساله‌ها برانگیزد و توجه متخصصان را نیز به اهمیت محتوای کتاب‌های کودکان جلب کند.
هر سال یکی از ملیت‌های متفاوت عضو در «هیئت بین‌المللی کتاب برای جوانان» (IBBY یک سازمان بین‌المللی غیر انتفاعی) این فرصت را دارد که حامی «روز جهانی کتاب کودک» باشد. آن کشور میزبان، در سال نوبت خود، در مورد موضوعی خاص تصمیم می‌گیرد و از یک نویسنده‌ی برجسته‌‌ی همان ملیت دعوت میکند تا پیامی برای کودکان جهان بنویسد. همچنین یک تصویرگر شناخته‌شده را برای طراحی پوستر، فرا می‌خوانند.
از این محتواهای تولیدشده، به شکل‌های مختلف برای توجه به کتاب و ترویج کتاب‌خوانی استفاده می‌شود. دست‌اندرکاران آن هیات، بسیاری از بخش‌های «روز جهانی کتاب کودک» را از طریق رسانه‌های عمومی و رسانه‌های اجتماعی منتشر می‌کنند. هم‌زمان، فعالیت‌هایی را هم در مدارس و کتابخانه‌های عمومی سازمان می‌دهند. گرامیداشت «روز جهانی کتاب کودک» شامل جشن برای انتشار و معرفی کتاب‌های مفید و سالم برای کودکان، اعلام جوایز کتاب سال، ارتباط با نویسندگان و تصویرگران، و نیز برگزاری مسابقات نوشتن محتوا باشد.
اغلب ما شهروندان ایرانی با تولیدات، کتاب‌ها، فیلم‌ها، آثار هنری و هنرمندان دانش‌آموخته و کارآزموده‌ی «کانون پرورش کودکان» آشنا هستیم. کانونی که که سال ۱۳۴۴ خورشیدی به همت شهبانو فرح پهلوی بنیاد گذاشته شد و لیلی امیرارجمند حدود ۱۳سال مدیر آن بود.
اما این کانون پس از انقلاب ۵۷ کاملا تغییر محتوا داد و از آن در راستای اهداف بنیادگرایانه و ایدئولوژیک جمهوری اسلامی استفاده شد. اساسا جمهوری اسلامی کودکان را نیز ابزار ایدئولوژی خود می‌دید و دیدیم که متاسفانه از کودکان در جنگ هشت ساله نیز بهره گرفته شد و جمهوری اسلامی یکی از رژیم‌هایی بود که به صورت گسترده از کودک-سربازان در جنگ استفاده کرد.
کسانی که دلسوز کودکان ایران هستند چه در جایگاه موافقت با نظم مستقر و چه در جایگاه مخالف با آن، نباید کودکان را ابزار قرار دهند. کودکان ابزار سیاست‌ورزی نیستند.
