تورگود مارشال، عضو پیشین دیوان عالی ایالات متحده آمریکا، در جمله‌ای ماندگار گفته بود:
«ما کیفیت زندگی را بر اساس وضعیت آسیب‌پذیرترین افراد آن ارزیابی خواهیم کرد».
او که هم وکیل بود و هم یک مبارز حقوق مدنی و سال‌ها با تبعیض نژادی مبارزه حقوقی و مدنی کرده بود، این جمله را بر اساس سال‌ها تجربه بیان کرده بود.
اما جملاتی اینچنین که از پس سال‌ها تجربه مدنی بیان می‌شوند، قابلیت این را دارند که در یک موقعیت خاص محصور نشوند و در موارد دیگر نیز به کار روند.
مثلا بر این اساس می‌توانیم بپرسیم که آسیب‌پذیرترین افراد در زندگی مدنی ایرانیان چه کسانی هستند؟
برای یافتن پاسخ، وقتی به وضعیت کنونی جامعه ایران نگاه بیندازیم، متوجه می‌شویم که کمتر قشر و گروهی را می‌توان از آسیب‌پذیری دور دید.
قطعا زنان، گسترده‌ترین و پرجمعیت‌ترین قشر جنسیتی آسیب‌پذیر در جامعه ایران هستند که به واسطه سلطه‌حکومتی شریعت‌محور و فقاهتی، تحت تبعیض سنگین حقوقی قرار دارند.
اما به حساب همان فقاهت اسلامی که سایه‌ی سنگین خود را بر قوانین اساسی، جزایی، مدنی و آیین‌نامه‌های مختلف در ایران کنونی انداخته، بیایید به وضعیت اقلیت‌های مذهبی و عقیدتی نیز نگاهی بیندازیم.
