رضا شهابی و داود رضوی، اعضای زندانی هیئت مدیره سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه، در نامه‌ای سرگشاده به صد و دوازدهمین نشست سازمان جهانی کار، از بی‌توجهی این سازمان به نقض حقوق کارگران در ایران انتقاد کردند.
این دو فعال کارگری با اشاره به عدم اقدام مؤثر سازمان جهانی کار در قبال شکایت قبلی سندیکای کارگران شرکت واحد، این سازمان را به بی‌تفاوتی در مقابل سرکوب تشکل‌های مستقل کارگری و افزایش کودکان کار در ایران متهم کردند.
رضا شهابی و داود رضوی، که در سال ۱۴۰۱ بازداشت و به زندان شده‌اند، از سازمان جهانی کار به دلیل ادامه دعوت از «نمایندگان جعلی حکومت تحت‌عنوان نمایندگان کارگران ایران» به اجلاس سالیانه و عضویت آنها در هیئت مدیره و کمیته‌های کارگری انتقاد کردند.
در این نامه آمده است: «فدراسیون جهانی کارگران حمل و نقل، که سندیکا عضو آن است، ۱۹ سال پیش نسبت به سرکوب و بازداشت فعالین این سندیکا و هجوم سازمان‌یافته به آن، علیه دولت جمهوری اسلامی ایران به سازمان جهانی کار شکایت کرد، ولی این سازمان با وجود مفتوح بودن این پرونده و قطور شدن هر ساله آن با شکایات جدید، خود را با پاسخ‌ها و ادعاهای دروغین نمایندگان دولت ایران مشغول کرده و در نتیجه، اقدام عملی و مؤثری صورت نداده است.»
در بخش دیگری از این نامه درباره وضعیت کنونی فعالان کارگری در ایران، تاکید شده است: «اندک تشکلات مستقل کارگری و معلمی از جمله سندیکای ما و تشکلات معلمان که با وجود فشار نهادهای سرکوب بوجود آمدند، تحت فشار دائمی و زیر ذره‌بین نیروهای امنیتی حکومت قرار دارند و امکان فعالیت علنی و آزادانه از آنها سلب شده است.»
