این پرسش اساسی را باید از زوایای مختلف بررسی کرد. وقتی پذیرفته با آمریکا پشت میز مذاکره بنشیند، اما هنوز حاضر نیست حتی صدای مخالفان داخلی‌اش را بشنود و آنان را به زندان و سرکوب تهدید می‌کند، باید پرسید که اولویت‌های او چیست؟
آیا حفظ قدرت از راه سرکوب، برایش مهم‌تر از جلب اعتماد مردمی است که روزی پشتوانه انقلاب بودند؟
چرا گفت‌وگو تنها برای "دشمنان خارجی" ممکن است، اما برای مردمی که درد و رنج‌شان را فریاد می‌زنند، نه؟
