روز یکشنبه ۱۴ اردیبهشت ۱۴۰۴، وحید چاوران، ناصر رضایی و محمدحسین حاصلی، سه زندانی سیاسی کُرد اهل آبدانان که به اتهام شرکت در جنبش انقلابی «زن، زندگی، آزادی» هر یک به ۱۲ سال حبس تعزیری در تبعید محکوم شده بودند، از زندان مرکزی ایلام به زندان‌های زاهدان، کرمان و مشهد منتقل شدند.
این سه زندانی، که بین خرداد تا مرداد ۱۴۰۲ بدون حکم قضایی و به‌صورت خودسرانه بازداشت شده بودند، بیش از هشت ماه در زندان ایلام در شرایط سخت نگهداری شدند.
آن‌ها در اعتراض به احکام ناعادلانه صادره از سوی دادگاه کیفری یک ایلام، دست به اعتصاب غذا زده و لب‌های خود را دوخته بودند.
تبعید این زندانیان به شهرهای دور، نشان‌دهنده تشدید سرکوب زندانیان سیاسی و تلاش برای خاموش کردن صدای عدالت‌خواهی آن‌ها است.
