بندرعباس، گور دسته‌جمعی بی‌کفایتی و جنایت حکومت
شش روز از فاجعه‌ی بندرعباس می‌گذرد؛ فاجعه‌ای که نه «حادثه»، بلکه ثمره مستقیم فساد، بی‌کفایتی و جنایت ساختاری جمهوری اسلامی‌ست. هنوز پیکر بسیاری از قربانیان در زیر آوار است، هنوز نام بسیاری در لیست مفقودین، و هنوز خانواده‌ها در برزخ بی‌خبری، درد می‌کشند و چشم به در دوخته‌اند؛ اما حکومت، به جای پاسخ‌گویی، به سانسور و لاپوشانی پناه برده است.
این رژیم نه تنها مسئولیت نمی‌پذیرد، که با وقاحت، فاجعه را به «تقدیر الهی» یا «اشتباه فردی» نسبت می‌دهد؛ گویی ده‌ها سال چپاول منابع، رانت‌پروری، واگذاری پروژه‌ها به نهادهای نظامی و مذهبی بی‌صلاحیت، و حذف نهادهای نظارتی، نقشی در این فاجعه نداشته است.
فاجعه‌ی بندرعباس یک زنگ خطر نیست؛ فریادی‌ست که از اعماق آوارها برمی‌خیزد و بر پیکر پوسیده‌ی نظام فریاد می‌زند: این حکومت دشمن جان و کرامت مردم ایران است.
ما نه قربانیان این فاجعه را فراموش خواهیم کرد، نه خون‌شان را با دروغ و سکوت معامله می‌کنیم. ما به دادخواهی ادامه خواهیم داد، نه از سر انتقام، بلکه برای عدالت، برای زندگی، برای پایان دادن به چرخه‌ی مرگ و بی‌پناهی.
