جامعه جهانی بهائیان اعلام کرد که شش زن بهائی در همدان به نامهای زرّیندخت احدزاده، فریده ایوبی، نورا ایوبی، ندا محبی، ژاله رضایی و عاطفه زاهدی در مجموع به ۳۹ سال زندان محکوم شدهاند. در میان آنان مادرانی هستند که فرزندان خردسال دارند.
این زنان آبان ۱۴۰۲ بازداشت و پس از ۳۱ روز حبس انفرادی بدون دسترسی به وکیل، در اردیبهشت ۱۴۰۳ با احکام سنگین زندان روبهرو شدند. اعتراض آنها در دادگاه تجدیدنظر مردود اعلام شد و دادگاه علاوه بر تأیید احکام، دستور «امحاء کتب و جزوات مربوط به آیین بهائی» را صادر کرد.
بر اساس حکم دادگاه، اتهام اصلی این افراد «عضویت در جامعه بهائی» و «تبلیغ علیه نظام» عنوان شده است. مجموع محکومیتها برای هر یک بین شش تا هفت سال زندان است که بخشی از آن بهصورت تعلیقی اعلام شده است.
این احکام با واکنشهای گسترده بینالمللی روبهرو شد. پیشتر ۱۸ کارشناس سازمان ملل در بیانیهای نسبت به «هدفگیری سیستماتیک زنان بهائی» هشدار داده بودند. همچنین بیش از ۱۲۵ نماینده پارلمان اروپا این روند را محکوم کردند. آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل نیز در تازهترین گزارش خود به تبعیض علیه بهائیان در ایران اشاره کرده بود.
سیمین فهندژ، نماینده جامعه جهانی بهائی در سازمان ملل متحد، صدور این احکام را «نماد تشدید کارزار سرکوب زنان بهائی» توصیف کرد و گفت:
«زنان بهائی در ایران نهتنها بهخاطر زن بودن بلکه بهدلیل باورهای دینی خود با تبعیض مضاعف مواجهاند.»
بهائیان در ایران از تحصیل در دانشگاهها، اشتغال در نهادهای دولتی و برگزاری آزادانه مراسم مذهبی محروماند. آنان همچنین با مصادره اموال، بازداشتهای خودسرانه و صدور احکام طولانیمدت زندان روبهرو هستند.
