اولین اصلاحیه قانون اساسی ایالات متحده آمریکا، کنگره‌ی این کشور را منع می‌کند از اینکه در ارتباط با ادیان و به ویژه ممنوع کردن انجام مناسک مذهبی، قانونی وضع نماید.
این اصلاحیه اواخر قرن هیجدهم (۱۷۹۱) به تصویب کنگره رسید در حالی که جدالی میان حامیان دولت مرکزی نیرومند (فدرال) و آنها که نگران حکومت فردی بودند درگرفته بود. بر اثر این کشمکش، ده اصلاحیه بر نسخه قبلی قانون اساسی ایالات متحده آمریکا به تصویب رسید که به منشور حقوق (Bill of Rights) مشهور شد. اصلاحیه اول تصریح می‌کند که «کنگره راجع به یک سازمان دینی و به ویژه ممنوعیت تبعیت از آن، وضع قانون نمی‌کند»
ر قرن بیستم، در سال ۱۹۲۵ به حکم دادگاه عالی، شمول این قانون به دولت‌های محلی ایالات متحده هم تعمیم داده شد و در ۱۹۴۷ به حکم دادگاه، و با استناد به نامه‌های توماس جفرسون - از پدران بنیان‌گذار جمهوری ایالات متحده - که بر «دیوار جدایی مابین کلیسا و دولت» تأکید می‌کرد، تقویت هم گردید. از انجا که در متن اصلاحیه اول، واژگان دولت و کلیسا ذکر نشده، مناقشه‌های بعدی بر سر تفسیر قانون در جریان است.
سکولاریسم ایالات متحده‌ی آمریکا، یک سکولاریسم مساعده‌گر (accommodationist) است؛ در این نوع سکولاریسم، دولت، به حذف سازمان‌ها و نهادهای دینی مبادرت نمی‌کند بلکه چتر حمایتی برای آنها تدارک می‌نماید.
